ანალიზი: დრო, სივრცე და სიმშვიდე - რას მისცემს ჟორჟი ვილიარეალს?

ესპანური ანალიტიკური ვებ გვერდი Coachesvoice გიორგი მიქაუტაძის შესახებ სტატიას აქვეყნებს სათაურით - „გიორგი მიქაუტაძე: სათამაშო სტილი და ძირითადი მახასიათებლები“.

სტატიაში ახსნილია მიქაუტაძის სათამაშო სტილი და მარსელინო გარსია ტორალის „ვილიარეალის“ ტაქტიკა, რომელსაც ქართველი ფორვარდი უნდა შეერწყას.

სტატიას უცვლელად გთავაზობთ:

„სამი წლის შემდეგ ჩემპიონთა ლიგაში დაბრუნებამ უმაღლესი დონის ტრანსფერები მოითხოვა, რათა ევროპის საუკეთესო საკლუბო ტურნირს მარსელინოს გუნდი თავდაჯერებულად შეხვედროდა. „ვილიარეალი" სწორედ ასე მოიქცა - გუნდი მაღალი ხარისხის ფეხბურთელებით მთელი შემადგენლობის მასშტაბით გაძლიერდა, რომელშიც პირველ რიგში შედის თავდამსხმელი გიორგი მიქაუტაძე, რომლის ტრანსფერმაც 31 მილიონი ევრო შეადგინა - ეს კი კლუბის ისტორიაში ყველაზე ძვირადღირებული გარიგებაა.

მიქაუტაძე (24 წლის) „ლიონში" ბრწყინვალე გამოსვლების შემდეგ გადავიდა, სადაც 2024/25 წლების სეზონში შეტევაში საკვანძო ფეხბურთელი იყო, ყველა ტურნირზე 17 გოლითა და 9 საგოლე გადაცემით გამოირჩა. ის ასევე თამაშობს საქართველოს ეროვნულ ნაკრებში, სადაც 39 საერთაშორისო მატჩში 21 გოლი აქვს გატანილი. ფრანგულ კლუბში და ეროვნულ გუნდში მისი ეფექტურობა, უზრუნველყოფს „ვილიარეალის" ჩვეულ წარმატებას თავდამსხმელების დამატებასა და მათ პიკზე გაყვანაში, როგორც ეს ადრე იყო დიეგო ფორლანის, ჯუზეპე როსის, ლუჩიანო ვიეტოს და, უფრო ბოლო დროს, ნიკოლას ჯექსონის შემთხვევაში.

ქვემოთ, ჩვენი მწვრთნელები აანალიზებენ მიქაუტაძის ძირითად უპირატესობებს და იმ როლს, რომლის შესრულებაც მას შეუძლია მარსელინო გარსიას 4-4-2 ფორმაციაში.

მობილურობა, სივრცეების ოკუპაცია და ტაქტიკური დაზვერვა

მიქაუტაძე გამოირჩევა გონივრული გადაადგილებითა და უნარით, ხან საყრდენად დაუდგეს თანაგუნდელებს, ხან კი შეტევაში ჩარბენებით სივრცე გაახსნას, რითაც მუდმივად ქმნის გამართულ კომბინაციურ გზებს და უპირატესობას მოედნის შუალედურ ზონებში.

„ლიონში" ხაზებს შორის მისი მოძრაობა საშუალებას აძლევდა მას ბურთი ღია სივრცეებში მიეღო, მოეზიდა მცველები და გაეხსნა სივრცეები, რაც ხელს უწყობდა ნახევარმცველებისა და ფლანგის შემტევების წინსვლას. თამაშის რეალურ დროში წაკითხვის უნარი საშუალებას აძლევს მას გადაწყვიტოს, როდის დააჩქაროს მოძრაობა ან ზუსტი პასი მიაწოდოს საგოლე ზონაში. ეს ინტერპრეტაცია დინამიკას მატებს შემტევ ერთეულს და აიძულებს მეტოქეებს თავიანთი დაცვითი სტრუქტურა მუდმივად შეცვალონ.

მიქაუტაძე ხშირად გადაადგილდება მეტოქის ცენტრალურ მცველებსა და საყრდენ ნახევარმცველებს შორის არსებულ სივრცეში. ასე ის იწყებს ადრეულ შეტევებს, რომლებიც ხსნის სივრცეებს ცენტრსა და ცენტრალურ მცველებს შორის. შესაბამისად, აქტიურად ერთვება სწრაფ კომბინაციებში ან მესამე მოთამაშედ ჩნდება ხაზებს შორის. ეს მის თანაგუნდელებს აძლევს პოზიციურ უპირატესობას და ამარტივებს საჭირო ტემპის ცვლილებას, როდესაც გუნდი სწრაფი, ვერტიკალური შეტევების განვითარებას ცდილობს.

აღნიშნულის გარდა, მისი მობილურობა საშუალებას აძლევს მას შეუთავსოს პოზიციური თამაში პირდაპირ შეტევებს, ცვალებადი სიგანითა და სიღრმით. მარსელინოს 4-4-2 ფორმაციაში, ის „ვილიარეალს" შესთავაზებს დინამიურ შეტევას, დაცვის უკან არსებულ სივრცეებს გამოიყენებს. ამრიგად, ჩვენ მას დავინახავთ მოძრაობებში, რათა დაუკავშირდეს დანი პარეხოს, სანტი კომესანიასა და პაპე გეიეს ცენტრალურ ხაზში, და ალბერტო მოლეიროს ან ტაიონ ბიუქენენს, როდესაც ისინი შიდა ხაზებში ჩამოიწევიან.

თანაგუნდელებთან ურთიერთობა და თამაშის შესატყვისი სტილი

ბურთით, მიქაუტაძე დინამიური თავდამსხმელია და კომბინაციურ თამაშში გამოირჩევა: სწრაფი „კედლები", მოკლე პასები და თუნდაც საგოლე გადაცემები გამჭოლი პასებით. „ლიონში" ის საკვანძო რგოლი იყო რაიან შერკისთან (ახლა მანჩესტერ სიტიში), კორენტინ ტოლისოსა და ტენერ ტესმანთან ერთად. ამ გზით, ის უზრუნველყოფდა სიღრმესა და ვერტიკალურობას, რაც საჭირო იყო დაცვითი ხაზების დასაძლევად, ფლანგებზე მალიკ ფოფანასა და პაველ სულჩის მეშვეობით.

ის თავდამსხმელია, რომელსაც ბურთის ფლობისას სიმშვიდე შემოაქვს, როგორც შექმნის, ასევე დამაგვირგვინებელ ზონებში. ის ყოველთვის იცავს ბურთს ტექნიკური ოსტატობის გამოყენებით, რათა მოიგოს დრო და შექმნას სივრცე ნახევარმცველებისა და ფლანგის შემტევებისთვის, რომლებიც მეორე ხაზიდან შემოდიან.

საერთოდ, მისი უნარი, სწორად წაიკითხოს თანაგუნდელთა მოძრაობები, ასწრაფებს ბურთის გადაცემას და მეტოქის დაცვას უქმნის მოულოდნელ სირთულეებს. იმ მომენტებში, როდესაც „ლიონი“ 4-4-2 სქემით თამაშობდა, მისი სინქრონიზაცია მეორე თავდამსხმელთან - მაგალითად, ალექსანდრ ლაკაზეტთან და ფლანგელებთან, ფოფანასთან, სულჩთან ან შერკისთან (როცა ის ფლანგზე იწყებდა), ამარტივებდა პროგრესის სამკუთხედების ჩამოყალიბებას, რომლებიც მეტოქეს აჩერებდნენ და შიდა ხაზებს ქმნიდნენ.

გარდა ამისა, მისი უნარი, სწორად შეაფასოს მეტოქის დაცვის განლაგება, აძლევს საშუალებას გადაწყვიტოს - შეუერთდეს შეტევას თუ საჯარიმოს შიგნით საჭირო სივრცე დაიკავოს. ამავე დროს, იგი უზრუნველყოფს შეტევის ბალანსსა და კოლექტიურ უპირატესობას.

„ვილიარეალში“ მას შეუძლია ეფექტიანად იმოქმედოს ცენტრალურ ნახევარმცველებთან - კომესანიასთან, პარეხოსთან და გეისთან, ასევე ფლანგის მცველებთან - სერხი კარდონასა და სანტიაგო მურინიოსთან ერთად. ეს ხელს შეუწყობს კომბინაციებს, რომლებიც ათავისუფლებს საგოლე ზონებს და ინარჩუნებს სიგანესა და სიღრმეს „ვილიარეალის“ თავდასხმის ფაზაში.

ფინიშინგი და დარტყმა მეორე ხაზიდან

მიქაუტაძე აერთიანებს გოლის გატანის ინსტინქტს შეტევით კრეატიულობასთან, მოძრაობს მოწინააღმდეგე ცენტრალურ მცველებსა და ნახევარმცველებს შორის, რათა გაიტანოს როგორც საჯარიმო მოედნის შიგნიდან, ასევე გარედან. მისი დროული მოქმედება და წინასწარი განჭვრეტა საშუალებას აძლევს დაძლიოს მჭიდრო დაცვები, განსაკუთრებით მაშინ, როდესაც მეტოქე დაბალ ბლოკში დგას, რაც მას შეტევის დასასრულებლად სრულიად არაპროგნოზირებად იარაღად აქცევს.

ლიონში იგი გამოირჩეოდა მეორე ხაზიდან მოქმედების უნარით, როგორც შეტევაში, როცა ფოფანა შიდა ზონაში შესასრულებელ პოზიციამდე აღწევდა, თუ ჩერკისთან ერთად დიაგონალური მოძრაობების შემდეგ შიგნით (ქვემოთ). ამ მობილურობამ აიძულა ცენტრალური მცველები გაეყოთ ყურადღება, გაათავისუფლა სივრცე საპირისპირო ფლანგის შემტევისთვის ან თუნდაც ტესმანისთვის ან ტოლისოსთვის, რათა მიეღწიათ საჯარიმო მოედნის კიდესთან. ამ გზით, მან გაზარდა თავისი გუნდის გოლის გატანის ვარიანტები და ასევე საკუთარიც. მან ასევე გააძლიერა გუნდის თამაშები მეორე ტაიმებში და გაამყარა შეტევის ვერტიკალურობა.

„ვილიარეალში", მისი მაღალი დონის ანტიციპაცია გამოვლინდება პარეხოს შორი დარტყმებიდან, ჟერარ მორენოსა და აიოზე პერესის დარტყმებიდან, ან როდესაც ის მოიგებს დუელებს თავის უშუალო მცველებთან შეტევის წინასწარ განჭვრეტით. ამ მოქმედებების დროს იგი სხეულს მაქსიმალურად ირგებდეს ისე, რომ შექმნას საფრთხე და გაამყაროს შეტევითი აქტიურობა მეტოქის საჯარიმოს სიახლოვეს, სწორედ იმ ადგილზე, სადაც მარსელინო შესაფერისად მიიჩნევს ქმედითი გადაწყვეტილებების მიღებას, როგორც პირველი, ისე მეორე დარტყმების დროს.

პრესინგი ბურთის დაკარგვის შემდეგ და თავდაცვითი წვლილი

მიუხედავად იმისა, რომ მისი ძირითადი როლი შეტევითია, მიქაუტაძე დიდ ღირებულებას წარმოადგენს დაცვით ფაზაში. ის ინარჩუნებს წესრიგს პრესინგითა და საპასო ხაზების ჩაკეტვით, ანელებს მოწინააღმდეგეების გადასვლებს და ხელს უწყობს ბურთის დაბრუნებას მეტოქის ნახევარზევე.

„ლიონში" ის გამოირჩეოდა თავისი თავდადებით, რაც საშუალებას აძლევდა მას შეენარჩუნებინა მყარი ნახევარდაცვის ბლოკი, როგორც ერთადერთი ცენტრალური თავდამსხმელი 4-2-3-1 ფორმაციაში, ასევე 4-3-3 ფორმაციაში ლაკაზეტთან, შერკისთან ან ფოფანასთან ერთად. შემდეგ მას შეუძლია ითანამშრომლოს ცენტრალურ ნახევარმცველებთან ტოლისოსთან ან ტესმანთან, და ფლანგის მცველებთან, რათა დაიცვას შიდა სივრცეები და შეანელოს მოწინააღმდეგის წინსვლა. მისი მუშაობა გუნდის თავდაცვითი სამუშაოების შემსუბუქებას უწყობს ხელს. და ბურთის ყოველ დაბრუნებას სწრაფი გადასვლის შესაძლებლობად აქცევს (ქვემოთ).

ვილარეალში მისი პრესინგი შეიძლება შერჩევითი იყოს, რაც ნიშნავს, რომ იგი კონკრეტულ მოთამაშეებს შეაწუხებს მათი მოქმედების მიხედვით. მისი დაცვითი ანტიციპაცია შეიძლება გამოიწვიოს დაუყოვნებელი შეტევები, ფართო ხაზებისა და შიდა სივრცეების გამოყენებით. ის თავდამსხმელია, რომელიც აერთიანებს ფიზიკურ ძალას, ტაქტიკურ ხედვას და დროის შეგრძნებას, იქნება ეს ბურთების ჩაჭრა საკვანძო ზონებში თუ პირდაპირი ან კომბინაციური შეტევების საწყისი წერტილი. ამრიგად, მას შეუძლია პრესინგი შეტევით იარაღად აქციოს ჟერარ მორენოსა ან ნიკოლას პეპესთან ერთად, რითაც ექსპონენციალურად გაზრდის გუნდის ეფექტურობას, როგორც დაცვაში, ასევე შეტევაში.

როგორ შეიძლება შეეწყოს ის მარსელინო გარსიას 4-4-2 სქემას ვილიარეალში?

თუ გავაანალიზებთ იმ როლს, რომლის შესრულებაც მიქაუტაძეს შეუძლია „ვილიარეალის" 4-4-2 ფორმაციაში, ქართველი თავდამსხმელი შეიძლება მოქმედებდეს როგორც ცენტრფორვარდი (სუფთა 9 ნომერი) – „ლიონში" ის ამას აკეთებდა, თუმცა მართალია, რომ ეს ძირითადად 4-2-3-1 სქემაში ხდებოდა, ან როგორც მეორე თავდამსხმელი, პეპეს ან ჟერარ მორენოს გვერდით.

ორივე პოზიციაზე, მისი გამჭოლი სირბილი ცენტრალური მცველის უკან, აქტიურ ზონასთან ახლოს, და მოწინააღმდეგე ცენტრალური მცველის სივრცეში. გაუადვილებს შემტევს ბურთის ფლობას. ეს, მაშინ როდესაც ის გახსნის დიაგონალურ და შიდა სივრცეებს მეორე ხაზის მოთამაშეებისთვის - მოლეირო, ბიუქენენი, გეიე და კომესანია - რათა მიაღწიონ საგოლე ზონამდე.

ეს როლი გააძლიერებს „ვილიარეალის" ვერტიკალურ წინსვლას, ასევე შეინარჩუნებს სიგანეს და გააუმჯობესებს შეტევის დინამიურობას.

დაცვით მომენტებში, მას შეუძლია მოერგოს მწვრთნელ მარსელინო გარსიას მიერ მოთხოვნილ ინტენსიურ პრესინგს. და მას შეუძლია ეს გააკეთოს თავის ხაზის პარტნიორთან ერთად, იქნება ეს პეპე თუ ჟერარ მორენო. მიქაუტაძეს შეუძლია შეაწუხოს მოწინააღმდეგე საყრდენი ნახევარმცველი ან გადაინაცვლოს აქტიურ ფლანგზე, რათა ჩაკეტოს ხაზები და აიძულოს ნაკლებად ზუსტი ორიენტაციის შეცვლა. პრესინგის ეს ორმაგობა გაზრდის „ვილიარეალის" 4-4-2 სქემის სიმყარეს, როგორც ნახევარდაცვაში, ასევე შეტევაში. ეს ასევე ხელს შეუწყობს კონტროლირებად გადასვლებს. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, მას შეეძლება უკეთ შეაფასოს მოწინააღმდეგის დეზორგანიზაცია და შეასრულოს მრავალფეროვანი შეტევები: პოზიციური, პირდაპირი ან სწრაფი ფლანგური შეტევები.

ასევე, მისი ურთიერთობა ფლანგის მცველებთან, ცენტრალურ ნახევარმცველებთან და ფლანგის შემტევებთან „ვილიარეალის" 4-4-2 წყობას მისცემს შესაძლებლობას, მონაცვლეობით გამოიყენოს პირდაპირი და პოზიციური თამაში, ყოველთვის შეინარჩუნოს მუდმივი საფრთხე საგოლე ზონაში და ხელი შეუწყოს შეტევის რიტმსა და თამაშის კონტროლს.

მოკლედ, მიქაუტაძე არის ფეხბურთელი, რომელიც გაზრდის „ვილიარეალის" შეტევით პოტენციალს, რადგან მას ბურთით უამრავი რესურსი მოაქვს და მაღალეფექტურია დამაგვირგვინებელ ფაზაში, ამავდროულად პრესინგში მაღალ დონეზეა ჩართული”.

- წერს ესპანური ვებ გვერდი.

შეგახსენებთ, რომ „ვილიარეალში“ მიქაუტაძის დებიუტი 13 სექტემბერს მადრიდში „ატლეტიკოს“ წინააღმდეგ არის მოსალოდნელი.